Wat maakt jou enthousiast over I-AM?

‘Door I-AM zie je samen snel wat er echt speelt. Het wordt visueel en daardoor duidelijk en overzichtelijk, dat helpt enorm. Als het duidelijk is dat het in het leven van de jongere op een paar gebieden goed gaat kan ik doorvragen op de andere gebieden. Is er bijvoorbeeld medisch niets aan de hand en op school ook niet? Dan kunnen we met een gerust hart door naar andere delen uit het leven van de jongere. Je hebt door de Netwerkintake ook snel in beeld wie ‘de belangrijke anderen’ zijn voor de jongere.

Hoe pas jij I-AM toe in jouw dagelijkse praktijk?

‘We gaan bijvoorbeeld samen de vragenlijst Mijn Positieve Gezondheid invullen. De jongere ziet dan vaak dat er op veel vlakken best veel goed gaat. Ook de ouders zien dat, en dat verheldert. Het geeft vaak een positieve grondtoon. Ook tijdens de vervolggesprekken kom ik terug op die analyse. We kunnen dan mooi zien wat er veranderd en vaak verbeterd is’.

Merk je dat het contact met de gezinnen anders is?

‘Als ik I-AM inzet is het meteen beeldender en concreter. Niet iedereen is even talig. Beelden helpen om woorden makkelijker te vinden. Ik had eens een gesprek met een jongere en zijn ouders die zich best veel zorgen maakten. Nadat we samen de gebieden hadden getekend en besproken kwamen we erachter dat alles eigenlijk aardig goed ging. Dat de vermoeidheid en lusteloosheid bij de puberteit hoorden. Zo checkten we samen onbewuste aannames. Iedereen was opgelucht en ging blij naar huis’. 

Wat betekent de samenwerking met andere hulpverleners binnen de wijk voor jou?

Huisartsen, buurtteam en Spoor030 zijn met I-AM aan de slag gegaan. Ik vind dit heel waardevol. Je merkt dat je elkaar daardoor beter aan kan vullen. Door samen te werken ervaar ik meer rust en meer plezier. Het voorkomt dubbel werk en maakt de wachtlijsten voor specialistische jeugdhulp uiteindelijk korter. 

Hoe verandert het contact met de huisarts?

‘De huisarts maakt al een start met het ‘brede gesprek’ met de jongere, bijvoorbeeld door samen al een zo compleet mogelijke ‘netwerktekening’ te maken, of een of meerdere persoonlijke doelen te formuleren. Wanneer een jongere vervolgens bij mij komt, kunnen we hiermee verder gaan. De jongere voelt zich gehoord en hoeft niet dubbel te vertellen, waardoor wij samen door kunnen gaan over de gebieden die er op dat moment toe doen. Ook hoef ik bijvoorbeeld niet meer over het medische stuk te beginnen als ik weet dat de huisarts dat al uitgevraagd heeft. In het afstemmen met de huisarts helpt het enorm dat we met dezelfde gesprekinstrumenten werken, en zo dezelfde taal spreken’.

Wat is je ideale toekomstbeeld voor de wijk?

‘Dat alle hulpverleners in Utrecht Oost, de huisarts, buurtteam en Spoor 030, blijven werken met I-AM! Dat ze zich committeren om samen met het gezin de puzzel te leggen. Dat een jongere zelf de uitkomsten van de vragenlijst Mijn Positieve Gezondheid of Netwerkintake meeneemt bij het binnenkomen bij het buurtteam. Dan kunnen we meteen samen kijken naar waar het om gaat. En als we zien dat er specialistische hulp nodig is op een bepaald vlak, dan kan Spoor030 dat puzzelstukje voor zijn rekening nemen.

Ook denk ik dat het heel waardevol kan zijn als andere partijen in de wijk hier ook aan mee zouden doen, zoals de scholen.’

Hoe raakt I-AM jou ook persoonlijk?

‘Ik voel heel erg de meerwaarde en zie wat voor effect dat zou kunnen hebben voor zo'n gezin of voor zo'n jongere: zij krijgen meer autonomie en wij plezieriger werk. Dit is echt iets moois!’

Wil je nog iets toevoegen aan dit gesprek?

‘Ik hoop dat we binnen de wijk goed bedenken hoe we het werken met I-AM met elkaar kunnen vasthouden. Ikzelf ben bijvoorbeeld van plan om met de huisartspraktijk waar ik aan verbonden ben, regelmatig te evalueren hoe het nu loopt en onderlinge afspraken waar nodig verder aan te scherpen. En ik hoop dat we dit ook in de wijk doen, in de bestaande multidisciplinaire overleggen. Tenslotte ben ik natuurlijk benieuwd naar de jongeren en de gezinnen, naar hoe zij het ervaren…’