Sharon (23) en Marley (10 weken): “Met 26 weken werd Marley geboren. Ik ging op controle bij de verloskundige en voelde wel wat krampen in m’n buik, maar ik dacht dat ik last van mijn darmen had. Bleken het weeën te zijn. Met spoed werd ik naar het Geboortecentrum gebracht. Hier werd ik meteen goed opgevangen en kreeg ik weeënremmers, maar twee dagen later werd mijn meisje toch geboren. In eerste instantie ging het goed, maar na vijf dagen had ze plotseling een darmontsteking. Marley werd meteen geopereerd en na een poosje herstelde ze gelukkig uit zichzelf. Nog een operatie had ze niet aangekund. Nu moet ze nog wat groeien en dan mag ze mee naar huis. Ik ben heel blij met de hulp en steun die ik hier krijg. Mijn vriend en ik mogen langskomen wanneer we willen. Ook heeft ze een webcam boven haar bed waardoor we altijd naar haar kunnen kijken. Dat is zo fijn.”

Mariëlle (34), Patrick (37) met Lieke: “Aan het eind van de zwangerschap bleek dat ik beperkt vruchtwater had waardoor duidelijk was dat de bevalling in het WKZ zou plaatsvinden. Een fijn idee, want Lieke is ons eerste kindje en het is geruststellend dat je dan in kundige handen bent. En dat bleek ook wel. Lieke kwam uiteindelijk met een keizersnede ter wereld en de zorg was top. Het zijn de kleine dingen die tellen. Als vader mag je bijvoorbeeld gewoon blijven slapen. De geboortekamer was luxe. Maar ook de tips die je krijgt, vind ik fijn.”

Barbara (35) en Jayden (1 dag oud): “Per toeval ben ik hier terechtgekomen. Ik wilde naar een ander ziekenhuis, maar daar zat het vol. Toen werd ik doorverwezen naar het Geboortecentrum en ik ben heel blij dat ik hier ben bevallen. Iedereen is zo aardig en behulpzaam. Ik heb een fobie voor flauwvallen en daar hebben ze me heel goed in begeleid. Als ik angstig word en een paniekaanval krijg, weten ze meteen wat ze moeten doen. Uiteindelijk ging de bevalling heel goed. Jayden was er binnen drie keer puffen uit, waarschijnlijk omdat mijn vriend net zo hard mee pufte, haha! En nu hebben we een prachtige, gezonde zoon van bijna acht pond.”

Marieke (30) en Wout (34), 24 weken zwanger:  “We hebben heel bewust voor het WKZ gekozen. Het is ons eerste kindje en we vinden het een veilig gevoel dat de bevalling straks in het ziekenhuis plaatsvindt. Stel dat er iets
gebeurt, dan is de medische staf dichtbij. Bovendien hebben we allemaal positieve verhalen over het WKZ gehoord. Familieleden zijn hier ook bevallen en hun ervaringen waren allemaal lovend. Dat geeft een gerust gevoel.”

Marlies (34), Jeroen (37) en Melle (6,5 maand): “Melle liep achter in zijn groei toen hij in mijn buik zat en was twee weken te laat. We kozen daarom voor een bevalling in het Geboortecentrum. Ook omdat ik hier bevallen was van mijn dochtertje Julie (3 jaar). Die bevalling was even spannend doordat alles vrij snel ging, maar gelukkig ging het met Julie meteen goed toen ze was geboren. Tijdens de bevalling van Melle hielden ze er in het Geboortecentrum rekening mee dat het weer zo snel zou kunnen gaan. Ik vond het een geruststellende gedachte dat we zo goed in de gaten werden gehouden. Na de bevalling voelden we ons als vips behandeld; we werden zo in de watten gelegd door de kraamverzorgster. Het voelde als een feestje, omdat iedereen meteen op bezoek mocht komen.”

Joep (42), Esmee (31) met Sam (4 dagen oud): “Met 31 weken en drie dagen is Sam geboren. Alhoewel hij twee maanden eerder is geboren dan de uitgerekende datum, gaat het goed met hem. Sinds vanochtend heeft hij geen hulp meer nodig bij het ademhalen en nu hebben we een buidelmoment samen. Doordat Sam nog in de couveuse ligt en veel slangetjes nodig heeft, waarderen we het erg dat juist het huid-op-huidcontact door het WKZ wordt gestimuleerd. Uit onderzoek blijkt dat dit van grote invloed is op zijn herstel en ontwikkeling. Maar bovenal worden wij als ouders daar heel gelukkig van.”

 

Saskia (33) en Mayson (3 dagen oud): “Drie dagen oud is Mayson nu en we mogen hopelijk bijna naar huis. Mijn bloeddruk moet nog wat dalen, maar dan kunnen we met z’n viertjes thuis gaan genieten. Het begin van de bevalling verliep prima, maar op een gegeven moment ging het niet zo snel als moest. Ik had continu persweeën, kreeg een ruggenprik maar het puffen lukte niet meer. Daarom werd er besloten tot een keizersnede. Het was wel heftig, maar gelukkig verliep het allemaal goed. Ik ben heel blij dat ik in het WKZ lag en dat er zo snel gehandeld kon worden. Iedereen was zo kundig. Daardoor was ik geen moment in paniek.”

Mirjam (32), 27 weken zwanger van haar eerste kind: “Voor mij was het al snel duidelijk dat ik wilde bevallen in het Geboortecentrum. Ik slik al een tijdje antidepressiva en daarom heb ik regelmatig een controle in het ziekenhuis om te kijken of alles goed gaat. De artsen en verpleegkundigen zijn heel kundig, maar bovenal ook erg vriendelijk. Ze stralen vertrouwen uit en er hangt gewoon een fijne, gemoedelijke sfeer. Dat vind ik fijn, want ik ben nogal een control freak en ik wil natuurlijk graag de allerbeste zorg, zowel voor mezelf als voor het kindje.”

Kirsten (28) en Nisa (3), 39 weken zwanger: “Het kan nu elk moment gebeuren en ik ben er klaar voor. Laat haar maar komen. Maar zelf heb ik het gevoel dat ze nog twee weekjes blijft zitten. Het is mijn twaalfde controle in het WKZ. Toen Nissa was geboren, was ze te klein en licht. Daarom kreeg ik deze zwangerschap een medische
indicatie. Het staat dan ook vast dat ik straks in het Geboortecentrum ga bevallen. En dat vind ik alleen maar een veilig idee.”